Op 24 november 2020 verscheen Na het Achterhuis: Een nieuw boek over de kamp-tijd van Anne Frank en de andere onderduikers uit het Achterhuis, tot stand gekomen op basis van een eerder onderzoeksrapport van Erika Prins en ism andere medewerkers van de Anne Frank Stichting, Esther Göbel, Gertjan Broek en Teresien da Silva. Zie de website van de Anne Frank Stichting voor meer informatie.
Mijn diepe verbondenheid met de oorlog heeft geresulteerd in een diepe walging van alle aandacht daar voor, omdat alle wijze lessen daar uit en alles omtrent moraal en menselijkheid, in Nederland volkomen in de vuilnisbak verdwijnt, zodra het over de Palestijnen gaat.
Ze leven daar al 107 jaar onder bezetting, en grotendeels onder dezelfde praktijken, die wij van de fascisten kennen. De hoofdlijn, gezien vanuit het internationale Vredesrecht (dat is de juridische realisatie van het ‘Dit Nooit Meer’.):
Europese Joden wilden een staat voor zichzelf (nieuw-zionisme), emigreerden massaal, verdreven de Palestijnen, en stichten de staat Israel op hun grond. Sindsdien domineert het uitbreidingsstreven. En om de enorme berg van misdaden onder de mat te vegen, en consequenties daarvan te ontgaan, volgden er golven van geschiedvervalsing, zondebokverhalen, politieke- diplomatieke- en financiele intriges, chantagepraktijken, e.a. Dit is wat je ziet, als je die historie grondig bestudeert.
Alle aanhoudende westerse steun voor Israel – vooral de gedoogsteun voor de vele grootschalige misdaden, die nooit enige serieuze consequenties hebben (zelfs rond Gaza nu niet), en de enorme hoeveelheid Westerlingen die hieraan meegewerkt hebben – maakt de zaak tot misschien wel het grootste na-oorlogse schandaal in de politiek en de media. Het is van A tot Z “De Laatste Koloniale Oorlog”, zoals Robert Fisk dat 20 jaar geleden al noemde.
Pak het maar samen: Het VN-Handvest, de Mensenrechten, de 4e Conventie van Geneve, om maar te zwijgen van het Genocideverdrag, de Rechten van het Kind, e.a. Ik vrees dat die het gedachtegoed en de opstelling van Hamas vele malen meer steun bieden, dan die van Rutte, of welke partij of omroep in Nederland dan ook..
Met Willem van Oranje in het volkslied bejubelen wij ons zelfbeschikkingsrecht, onze vrijheidsstrijd onder Wilhelmina, onze mensenrechten, en onze moraal onder bezetting. Maar de Dodenherdenking, en die van de Februaristaking lijken vooral een verzamelplaats van de Israellobby en anderen, die zich voordoen als de verdedigers van onze oorlogsmoraal, maar die het hardst verzaken rond Israel en Palestina. De grootste hypocrisie, die we in dit land hebben.
De laatste keer dat Anne Frank een glimlach aan me kon onttrekken, was in een tekening van haar Met een Palestina-sjaal om. Zeer realistisch, leek me. Ik denk dat de Holocaustslachtoffers een gat in de lucht gesprongen zouden zijn bij een erkenning van zo veel rechten, zoals de wereld na 1945 deed. Het idee dat die automatisch Israel (inclusief alle misdaad) gesteund zouden hebben, omdat het ‘nu eenmaal óok ‘Joden’ waren, is een echte antisemitische gedachte.
Waar zijn die schrijvers, die zo met de oorlog verbonden zijn, die hun kennis nu eindelijk eens een keer gaan verbinden met de Palestijnse kwestie?!.. Het aantal analogieën met de fascisten, dat gemaakt kan worden, is intussen zo onvoorstelbaar groot – en met Nederland aan de verkeerde kant daarvan – dat ik me afvraag, hoeveel schrijvers nu ‘de andere kant op kijken’?
De vlammende toespraak van Simons in de Tweede Kamer, die de laaghartigheid van Nederland uitstekend samenvatte, had geen enkel effect. Noch het ‘Zwijgen over Israel’ van de VPRO, 20 jaar geleden, of het uitstekende ‘Soemoed’ van het Palestina Komitee, of de acties van de Holocaustoverlevende Hajo Meyer, en talloze anderen. Alles goed voor de prullenbak van onze politiek en media..
Vermoedelijk schrijft Bas von Benda-Beckmann goed werk. Alles over de oorlog – vooral ook door Joden – ademt realisme en een diepe menselijkheid. Al 50 jaar kijk ik er graag naar. Mijn ouders hebben in 1944 in Berlijn in dwangarbeid gezeten. Maar ik kan de hypocrisie niet meer aan. We hebben prachtige oorlogsmoraal, maar inzake Palestina regeert de leugen, vrijwel over de hele linie..